باران باش!

- باران یعنی: نقطه چین .......... تا خدا.

- باران باش و ببار، و نپرس کاسه های خالی از آن کیست.

- کسی به باران عادت نمی کند،  هر وقت بیاید دوست داشتنی است.

- چترها را ببندیم باران زیباست.

- بلندترین آواز را باران میخواند.

- باران بزرگترین و زیباترین هدیه آسمان به زمین است، حسن باران این است که زمینی است، ولی آسمانی شده است و به امداد زمین می آید.

- زیباترین باران ها از سیاه ترین ابرها می بارد، پس در بدترین روز ها امیدوار باش.

- وقتی چترت خداست، بگذار ابر سرنوشت هرچه میخواهد ببارد.

- قدرت کلماتت را بالا ببر نه صدایت را، این باران است است که باعث رویش گیاه از دل خاک می شود نه رعدوبرق.

- این روزها آب و هوای دلم آنقدر باران ی ست که رخت های دلتنگیم را فرصتی برای خشک شدن نیست.

- خدایا کمک کن چترِ گناه را در بارانِ رحمتِ رمضانت بسته نگه داریم. آری؛ چترها را باید بست، زیر باران باید رفت. در این کویر خشک ، بارانم آرزوست.

- باران بزرگترین و زیباترین هدیه آسمان به زمین است ولی از قطرات کوچک و ناچیز آب تشکیل شده است.

- تکرار باران گونه ی محبت هایِ بسیار بسیار کوچک ما درحق عزیزانمان، چیزی از یک شاهکارِ بسیار بسیار بزرگ کم ندارد .

- صدای باران زیباترین ترانه خداست، که طنینش زندگی را برای ما تکرار می کند، نکند فقط به گل آلودگی کفشهایمان بیندیشیم.

- گاهی باران همه ی دغدغه اش باغچه نیست، گاهی از غصه تنها شدنش می بارد.

- باز باران بی ترانه، گریه های بی بهانه، می خورد بر سقف قلبم، باورت شاید نباشد، خسته است این قلب تنگم.

- باران رحمت خدا همیشه می بارد، تقصیر ماست که کاسه هایمان را بر عکس گرفته ایم!

- رنگین کمان پاداش کسی است که تا آخرین لحظه زیر باران بماند.

- عشق کنار هم ایستادن زیر باران نیست. عشق این است که یکی برای دیگری چتر شود و دیگری هرگز نفهمد چرا خیس نشد.

- چترها را ببندیم، به ضیافت قطره های پاک باران برویم و بگذاریم باران گناهانمان را پاک کند و بشوید. نگاه خسته مان را زیر باران تازه کنیم چرا که فردا طلوع پاک رویاهاست.

- باز باران بارید، خیس شد خاطره ها، مرحبا بر دل ابری هوا، هر کجا هستی باش، آسمانت آبی، و تمام دلت از غصه دنیا خالی.

- من و باران هر دو منتظریم!

- مولانا:

باران که شدى مپرس ، این خانه کیست               سقف حرم و مسجد و میخانه یکیست

باران که شدى، پیاله ها را نشمار                جام و قدح و کاسه و پیمانه یکیست

باران! تو که از پیش خدا مى آیی                توضیح بده عاقل و فرزانه یکیست...

بر درگه او چونکه بیفتند به خاک                شیر و شتر و پلنگ و پروانه یکیست

با سوره ى دل ، اگر خدارا خواندى                حمد و فلق و نعره ى مستانه یکیست

این بى خردان،خویش ، خدا مى دانند                اینجا سند و قصه و افسانه یکیست

از قدرت حق ، هرچه گرفتند به کار                در خلقت حق، رستم و موریانه یکیست

گر درک کنى خودت خدا را بینى                درکش نکنى، کعبه و بتخانه یکیست